?Szkoła chorych”
Aby wpływem psychoprofilaktycznym i psychoterapeutycznym ogarnąć jak najszersze kręgi ludności, stworzono np. na Węgrzech (Vólgyesi, 1959) potężny ruch pod nazwą ?szkoła chorych”, mający na celu uświadomienie zagrożonych chorobą i już chorych na tematy popularnonaukowe z zakresu medycyny. Ruch ten oparty jest na zasadach pawłowizmu; wnika on na oddziały szpitalne wszelkich specjalności, wspierając prowadzone tam leczenie somatyczne czynnikiem psycholeczniczym, którego na tych oddziałach często brak. Ruchowi temu przewodzą lekarze obeznani z zasadami psychoterapii, starają się jednak wciągnąć do współpracy cały personel szpitalny, a także chorych, ozdrowieńców i inne osoby. ?Szkoła chorych” rozporządza dzięki poparciu centralnych władz środkami propagandowymi: broszurami, tablicami ściennymi, pomocami szkolnymi itd.
Akcja uświadamiająca przeciwdziała gdzie się tylko da urazom jatrogennym, wyobrażeniom hipochondrycznym, nastrojowi zniechęcenia i kapitulacji wobec choroby. Czynny udział biorą lekarze, wygłaszając dla chorych leżących i leczonych w przychodniach pogadanki oraz dyskusje. Zainteresowanie wśród chorych bywa ogromne. W salach chorych i w poradniach znajdują się skrzynki, do których chorzy wrzucają kartki z zapytaniami dotyczącymi dręczących ich zagadnień zdrowia i choroby. Zagadnienia te stają się treścią następnych pogadanek. W organizowaniu takich imprez biorą udział z zapałem chorzy, ich krewni i wiele osób dobrej woli, które wyżywają w ten sposób z pożytkiem swe instynkty społeczne. Pierwszym zadaniem jest pozyskanie dla sprawy lekarzy, których nadmierna praca administracyjna zbiurokratyzowała do tego stopnia, iż w ruchu ?szkoły chorych” mogą widzieć stratę czasu i energii. Tymczasem prawdziwy interes chorych wszystkich działów medycyny leży w tym, aby uzupełnić postępowanie somatoterapeutyczne równoczesnym oddziaływaniem na psyche chorego.
