Uduszenie
Wskutek zatkania górnych dróg oddechowych lub przygniecenia klatki piersiowej może nastąpić uduszenie. Najczęstsze przyczyny uduszenia to przywalenie przez ziemię, gruzy budynków, lawinę śniegową, zadławienia i zachłyśnięcia (u rannych w twarz i dzieci), ucisk na szyję (powieszenie).
Objawy. Zasinienie skóry, szczególnie twarzy, oczy wytrzeszczone przekrwione, bezdech lub słaby chrapliwy oddech, tętno i bicie serca słabo wyczuwalne, utrata przytomności.
Pierwsza pomoc. Ratownik powinien przede wszystkim stwierdzić przyczynę duszenia się i dążyć do jej usunięcia.
W wypadku zatkania górnych dróg oddechowych usuwamy ciało obce zgodnie z zasadami podanymi dalej. W wypadku duszenia się chorego w przebiegu błonicy konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska.
W razie przygniecenia (przysypania) klatki piersiowej, trzech ratowników rozpoczyna pracę nad uwolnieniem klatki piersiowej od gruzów, podczas gdy czwarty ratownik równocześnie stosuje sztuczne oddychanie sposobem ?usta-usta”. Należy pamiętać, że nie wolno siłą wyciągać spod gruzów poszkodowanego, bo może on mieć towarzyszące złamanie kręgosłupa i przy gwałtownych manipulacjach można spowodować uszkodzenie rdzenia kręgowego. W wypadku powieszenia, dwóch ratowników podtrzymuje denata, trzeci przecina i rozluźnia pętlę. Jeżeli jest jeden ratownik, wówczas jedną ręką obejmuje i podtrzymuje denata, drugą przecina sznur.
Po usunięciu przyczyny uduszenia ratownik lub zespół ratowników wykonuje sztuczne oddychanie i w razie potrzeby masaż serca. Po przywróceniu samoistnego oddechu należy poszkodowanego dostarczyć do lekarza w pozycji leżącej lub wezwać lekarza na miejsce.
