Uszkodzenia mieszane ? miksty

Szereg czynników rażących broni konwencjonalnej przy równoczesnym działaniu czynników BMAR każe przewidywać powstanie licznych mieszanych uszkodzeń ciała, tzw. mikstów. Trudno wy­liczyć wszystkie możliwe kombinacje połączeń różnych uszkodzeń ciała. Do najczęstszych będą należały zra­nienia lub oparzenia połączone z chorobą popromienną, uszkodzenia mechaniczne u osób oparzonych, chemicz­ne lub promieniotwórcze skażenie ran, choroba zakaź­na u osobnika napromieniowanego itp.

Dokładne rozpoznanie mikstów będzie nastręczało ratownikowi poważne trudności. Rozpoznanie skażenia rany ciałami promieniotwórczymi może ratownik oprzeć jedynie na stwierdzeniu obecności pyłów ra­dioaktywnych na ubraniu i skórze rannego, możliwych do rozpoznania za pomocą radiometru. Skutki działa­nia tych ciał na tkanki wystąpią znacznie później, o ile nie zostaną na czas usunięte z rany i będą wyrażały się w obumieraniu tkanek w ranie, krwawieniu z drobnych naczyń, rozwojem ciężkiego zakażenia. Po­łączenie rany lub oparzenia z chorobą popromienną opieramy na stwierdzeniu wczesnych objawów cho­roby popromiennej. W niektórych wypadkach o na­promienieniu człowieka możemy wiedzieć dokładnie, o ile był on wyposażony w indywidualny dozymetr.

Rozpoznanie równoczesnego zranienia i oparzenia nie sprawi trudności. W wypadku skażenia rany iperytem wydziela się z niej specyficzny zapach, w ciągu trzech czterech godzin wystąpi obrzęk brzegów rany i prze­krwienie skóry, po upływie doby wokół rany utworzą się charakterystyczne pęcherze. Mogą dołączyć się objawy zatrucia ogólnego. W wypadku skażenia lui­zytem występuje w ranie ostry ból, w ciągu kilku mi­nut powierzchnia rany przybiera barwę szaropopielatą. W razie dostania się do rany trucizn fosforoorga­nicznych stwierdza się w niej drganie włókienek mięśniowych. Bardzo szybko wystąpią objawy zatru­cia ogólnego. W wypadku dostania się do rany fosforu, wokół rany występuje oparzenie, z rany wydobywa się biały dymek.

Uszkodzenia mieszane należą do bardzo ciężkich. Ratownik powinien ustalić, które uszkodzenie jest dla poszkodowanego groźniejsze i od niego rozpocząć ra­towanie. Na przykład: pilniejsze jest ratowanie przed zatruciem fosforoorganicznym niż opatrywanie rany.